Aquí está aseguinte parte do traballo. Quedou moi ben:
COMO INTERVIR? COMO ERRADICALO?
Existen
moitas formas para erradicar o acoso escolar. A continuación damos uns
consellos que poden axudar.
Guía breve de consellos
Ás vítimas
·
Informa aos teus profesores e aos teus país cada vez que se
produza unha conduta de acoso escolar.
·
Comeza e anota diariamente nun documento tódalas condutas de
maltrato que recibiras .
·
Pide aos teus país que comuniquen a túa situación ao colexio
POR ESCRITO.
·
Se as condutas ocorren cando os profesores non están, acostúmate
a levar todos os días ao colexio unha grabadora encendida debaixo da camiseta.
Aos país
·
Informe ao colexio POR ESCRITO das condutas de acoso escolar que se produciran.
·
En colaboración co seu fillo anote nun documento cada nova
conduta.
·
Sega informando ao colexio con frecuencia,ao menos
quincenalmente, mentres se segan producindo condutas de acoso.
·
Solicite como medida a implantación dun protocolo validado
contra o acoso escolar.
·
Se o colexio nega a situación facilite unha grabadora ao seu
fillo onde quede rexistrado calquera incidente ocorrido.
·
Solicite a un especialista unha avaliación do acoso e
presente o informe no centro.
Aos profesores e centros
·
Adopte un protocolo (oficial e validado) contra o acoso
escolar.
·
Informe en cada aula , a comenzos de cada curso, de que non
se tolerarán conductas de violencia e acoso.
·
Aporte un listado de conductas non admitidas.
·
Adopte un réximen de sancións contra as condutas do acoso. As
sancións deben ser acordes á gravidade da situación e á frecuencia coa que se
deran.
·
Instruya aos profesores para que sanciones ou amonesten as
situación leves de violencia ocorridas
durante as clases. Isto transmite unha mensaxe de TOLERANCIA CERO das condutas
de acoso ao alumnado.
·
Nunca deixen pasar unha conduta de acoso por sutil que sexa,
porque estarán dando un consetimento informal para que esa conduta se repita.
·
Avalue trimestralmente os niveis da violencia psicolóxica e
física do centro con probas debidamente validas.A avaliación desincentiva a violencia.
·
Protexan ás vítimas e sancionen as condutas de acoso.
·
Cando detecten condutas de acoso u hostigamento recurrentes
hacia un alumno poñan en marcha un protocolo contra o acoso escolar.
·
EVITEN MEDIDAS IMPROVISADAS NON RECOMENDADAS POR PROTOCOLOS
OFICIAIS (Eviten a “mediación”, os careos entre vítimas e agresores, non
esperen a que os agresores confesen abertamente, eviten os catigos colectivos…).
Exemplo de un caso real
Podemos atopar
moitos casos deste tipo. Uns máis graves que outros, uns que acaban
arranxándose e outro que non o fan. Este de a continuación ten un bo final e é
moi leve.
*Esta chica
sufriu acoso escolar e o conta así:
Lendo as noticias
que aparecen na prensa estes días sobre o acoso escolar cheguei a unha
conclusión: Eu fun vítima do acoso escolar. Había unha lista co as situacións
que se consideraban acoso e vos aseguro que as cumpría todas.
Para empezar vos direi que son miope e era boa estudante co que o primeiro era unha “catro ollos” e co segundo unha “empollona” (entre outros nomes derivados do meu apelido que prefiro non citar aquí para manter a miña identidade secreta).
Na escola había un grupo de “gamberros” cun líder gallito e outro que era de verdade o que mandaba pero que non daba tanto a nota, vamos, un líder na sombra. Lle facían a vida imposible a todo bicho vivente, pero en especial a min e a outra chica a que lle poñían ata chinchetas na cadeira e a tiraban ao chan (conmigo nunca chegaron a tanto, conformábanse con insultarme, esconderme as cousas ou tiralas pola ventá).
A dirección da escola non facía nada, a pesar de que os mestres tamén sufrían o seu con eles. Dicían que mellor estaban alí que na rúa converténdose nuns delincuentes.
De eles direi que ningún chegou a iso. A maioría están casados, teñen fillos e unha vida normal. A destacar dos casos: o gallito se fixo militar e o líder na sombra morreu traxicamente atropelado (din que se suicidou por unha chica). Lendo o que din agora de que o 60% serán delincuentes me da un pouco de risa, de verdade. Neste caso foi o 0%.
Logo chegou o instituto e continuou a historia. Os “abusóns” eran outros porque os da escola sobra dicir que non chegaron ao instituto (con 16 anos e habendo repetido todo o que podían fóronse da escola). Cando vives nun pobo, é o que pasa, se eres empollona e catro ollos, a túa fama precedente e aínda que non te coñezan da igual.
Por sorte durou pouco xa que como tampouco eran bos estudantes, o segundo ano xa non fun máis a clase con eles e ao pouco tempo deixaron o instituto.
Durante todo ese tempo, non direi que o pasara ben, pero tiña as miñas amigas (que eran poucas pero boas) saía por aí e fora do entorno escolar o pasaba ben. Non creo que teña ningunha trauma por iso.Máis estou segura de houbo moitos rapaces e rapazas que o pasaron peor que eu e terminaron mal.
Para empezar vos direi que son miope e era boa estudante co que o primeiro era unha “catro ollos” e co segundo unha “empollona” (entre outros nomes derivados do meu apelido que prefiro non citar aquí para manter a miña identidade secreta).
Na escola había un grupo de “gamberros” cun líder gallito e outro que era de verdade o que mandaba pero que non daba tanto a nota, vamos, un líder na sombra. Lle facían a vida imposible a todo bicho vivente, pero en especial a min e a outra chica a que lle poñían ata chinchetas na cadeira e a tiraban ao chan (conmigo nunca chegaron a tanto, conformábanse con insultarme, esconderme as cousas ou tiralas pola ventá).
A dirección da escola non facía nada, a pesar de que os mestres tamén sufrían o seu con eles. Dicían que mellor estaban alí que na rúa converténdose nuns delincuentes.
De eles direi que ningún chegou a iso. A maioría están casados, teñen fillos e unha vida normal. A destacar dos casos: o gallito se fixo militar e o líder na sombra morreu traxicamente atropelado (din que se suicidou por unha chica). Lendo o que din agora de que o 60% serán delincuentes me da un pouco de risa, de verdade. Neste caso foi o 0%.
Logo chegou o instituto e continuou a historia. Os “abusóns” eran outros porque os da escola sobra dicir que non chegaron ao instituto (con 16 anos e habendo repetido todo o que podían fóronse da escola). Cando vives nun pobo, é o que pasa, se eres empollona e catro ollos, a túa fama precedente e aínda que non te coñezan da igual.
Por sorte durou pouco xa que como tampouco eran bos estudantes, o segundo ano xa non fun máis a clase con eles e ao pouco tempo deixaron o instituto.
Durante todo ese tempo, non direi que o pasara ben, pero tiña as miñas amigas (que eran poucas pero boas) saía por aí e fora do entorno escolar o pasaba ben. Non creo que teña ningunha trauma por iso.Máis estou segura de houbo moitos rapaces e rapazas que o pasaron peor que eu e terminaron mal.
